Faillissement
Elke dinsdag zijn de rechtbanken gevuld met verdrietige ondernemers. Dat is namelijk de dag dat de faillissementsverzoeken worden behandeld, zowel die door schuldeisers worden ingediend als de eigen aangiftes. De meeste faillissementen van ondernemingen worden op eigen verzoek uitgesproken. Dat is eigenlijk wel logisch want als het zover komt dat je schuldeisers het gaan vragen is het heel erg goed mis. Een goede ondernemer ziet de bui zelf al hangen en stelt zelf vast dat het in de bedrijfsvoering niet loopt zoals het moet lopen. Die ondernemer trekt –ook al doet dat pijn- zelf de stekker er uit en is de schuldeiser voor. Dat hoort bij goed ondernemerschap. Een technisch failliete onderneming laten voortbestaan vergroot meestal de schulden en daar zijn de schuldeiser, die altijd kunnen zien wat de ondernemer zelf al ziet, de dupe van.
Zelf je faillissement aanvragen is niet makkelijk, en veel ondernemers hikken daar dan ook tegen aan. Een opmerking die ik vaak tijdens de zitting hoor is “ik had dit eerder moeten doen”. Ondernemers zijn meestal hoopvolle mensen en uitspreken dat iets hopeloos is, is dan iets wat je zolang mogelijk uitstelt. Het vergt dus moed. Maar er is nog iets meer nodig. Mijn standaardvraag tijdens die zitting is wat is het plan? Met andere woorden: wat is de bedoeling van het faillissement. Een liquidatie van de onderneming? Een doorstart? Zijn er dan al gegadigden? Ligt de informatie voor de curator al klaar? Weet je als ondernemer/bestuurder wat er van je verlangd wordt tijdens een faillissement, wat je verplichtingen zijn? Heb je gedacht aan een schuldsanering ? Opmerkelijk vaak krijg ik dan een glazige blik terug. Er is dan geen plan, er is geen idee. En dat is niet goed.
Een faillissement kan namelijk een middel zijn om te herstructureren, of om als privépersoon –na een schuldsanering- weer schuldenvrij te worden, of om af te wikkelen en er een streep onder te trekken. Je moet dan alleen wel weten wat daar voor nodig is en het moet op een tijdstip gebeuren dat er nog mogelijkheden zijn. Als de onderneming met de rug tegen de muur staat zal dat voor de curator in een faillissement vaak niet anders zijn. Dan rest er vaak alleen een liquidatie van de bedrijfsmiddelen tegen bodemprijzen. Een goede ondernemer zorgt voor adviseurs die weten wat er nodig is. En een goede ondernemer denkt hier, ook als het nog goed gaat, af en toe over na. Voordat het te laat is.
